پروتکل PTP (Precision Time Protocol)

معماری PTP

پروتکل PTP شامل چندین مؤلفه اصلی است که به هماهنگ‌سازی زمان کمک می‌کنند:

1. Master Clock : دستگاهی که به عنوان منبع اصلی زمان عمل می‌کند و زمان را به سایر دستگاه‌ها ارسال می‌کند.

2. Slave Clocks : دستگاه‌هایی که زمان را از Master Clock دریافت کرده و با آن همگام‌سازی می‌کنند.

3. Grandmaster Clock : در برخی موارد، برای بهبود دقت، یک یا چند Master Clock می‌توانند به یک Grandmaster Clock متصل شوند تا زمان را به سایر دستگاه‌ها ارسال کنند.

4. Boundary Clocks : این دستگاه‌ها نقش واسطه را بین Master و Slave Clocks ایفا کرده و برای کاهش تأخیر و بهبود دقت زمان، زمان را به صورت محلی تنظیم می‌کنند.

عملکرد PTP

پروتکل PTP از یک سری پیام‌ها برای هماهنگ‌سازی زمان استفاده می‌کند که شامل موارد زیر است:

1. Sync : پیامی که از Master Clock به Slave Clocks ارسال می‌شود تا زمان فعلی Master را به آنها منتقل کند.

2. Delay_Req : پیامی که از Slave Clocks به Master Clock ارسال می‌شود تا تأخیر شبکه را اندازه‌گیری کند.

3. Delay_Resp: پاسخی که از Master Clock به Delay_Req ارسال می‌شود و شامل اطلاعاتی درباره تأخیر شبکه است.

4. Follow_Up : پیامی که Master Clock ارسال می‌کند تا اطلاعات دقیق‌تری درباره پیام Sync ارائه دهد.

با استفاده از این پیام‌ها و الگوریتم‌های مربوط به آنها، PTP قادر است به طور دقیق تأخیرها را اندازه‌گیری کرده و زمان را هماهنگ کند.